December was een sombere maand. Veel donkere dagen, met donker nieuws en heel veel regen. Op zo’n donkere regenachtige avond is Jan, onze zwarte kat (zie vorige blog) overreden door een auto. We hebben nu, op een paar huisspinnen na, geen dieren meer in huis. En wat missen we dat. Niet alleen het spinnen, spelen en op schoot zitten, maar ook de communicatie. Kattenogen op ons gericht. Wat ziet Jan? Wat denkt hij als hij ons zo bezig ziet met ons dagelijks leven? Het is een ander perspectief op jezelf, je houding en je gedrag. Ik vraag me vaak af, hoe kijken dieren naar ons?

In het wild komen dieren nogal eens mensen tegen, ze kunnen niet om ons heen al zouden ze dat willen, we zijn immers met zoveel. Zoals wij wild spotten en dierlijk gedrag proberen te begrijpen, zo bestuderen dieren mogelijk ook mensen. Dit is de inspiratie voor een nieuwe serie kleine werken. Interactie tussen mens en dier, en vooral gezien vanuit het dierlijk perspectief. Al weet ik natuurlijk helemaal niet wat dat dan is. Ik ben ook maar een mens.