Mijn vakantie is al weer voorbij, en op de dag dat ik weer ging werken werd het eindelijk zonnig en warm. Hard fietsen om op tijd te komen, van het ene naar het andere adres, tussendoor telefoneren, berichtjes lezen en een boterham naar binnen duwen. Gelijk de eerste dag stond ik zwetend en wel weer helemaal in de actiestand. Helemaal niet erg, ik hou ervan.

Gelukkig kan ik ook goed terugschakelen, naar een hele langzame versnelling. Dat is het fijne van borduren. Hoe ongeduldig je ook bent, het kan niet snel. Je kan maar één steekje tegelijk maken, en je moet ook nog goed turen waar het steekje moet komen en in welke kleur. Op dit moment werk ik aan een heel groot doek, vol met dieren, planten en mensen. Een project met duizenden steekjes. Het gaat nog zeker heel wat maanden duren voor het af is. Dat geeft niet, er zullen in die maanden ook nog heel wat momenten komen dat ik wil vertragen. Niet alleen om uit te rusten. Als je vertraagd sta je langer ergens bij stil, in plaats van breed ga je diep. Met een sterke focus. Tijdens het borduren heb ik al heel wat plannen uitgedacht, interne discussies gevoerd en nieuwe ideeën verzonnen.

Straks hebben we een nieuw kabinet. Ministers die overvoerd worden met informatie en lastige vraagstukken, op tien plekken tegelijk moeten zijn en kritisch in de gaten worden gehouden. Ik gun ze allemaal een vrije middag in de week om een mooie kleurrijke papegaai te borduren. Het zou hun gezondheid en wijsheid ten goede komen. Denk niet dat ze het gaan doen.

Over hard werken gesproken, in de agenda lees je alles over de workshops en cursus van dit najaar.