Bijna elke kunstenaar noemt zichzelf graag authentiek. De kunst is tot stand gekomen vanuit jouw eigen persoonlijkheid; puur, zelf bedacht, origineel en eigen. Maar kan dat wel? Wat is jou eigenlijk je persoonlijkheid en hoe eigen is dat? Een deel van wie je bent is genetisch bepaald. Daarna ben je gevormd op vele manieren. Thuis, op school, door TV te kijken, muziek te luisteren, door vrienden te maken, nieuws tot je te nemen, etc. Je bent dus een verzameling invloeden. Daarmee een product van je familie, cultuur, tijd waarin je leeft en de bubbel waarin je verkeert. Daarom lijkt we ook allemaal op elkaar. En door de hele dag input te krijgen via (sociale) media gaan we nog meer op elkaar lijken, toch?
Nou niet helemaal, want de manier waarop we informatie verwerken is voor iedereen uniek. Onze ervaringen lijken wel op elkaar , maar hebben toch op iedereen weer een andere impact. Zo lijken mijn zus en ik in eerste instantie erg op elkaar. In ons uiterlijk zie je onze ouders terug, we zin in hetzelfde gezin opgevoed, gingen naar dezelfde school in hetzelfde dorp, in ongeveer dezelfde tijd. Als we herinneringen ophalen, ook over gebeurtenissen waar we allebei bij waren, verschillen die nogal. Onze focus lag totaal anders. We zagen andere beelden en hoorden andere gesprekken. We reageerden ieder heel anders op spannende momenten, en de gevoelens en gedachten die daarbij hoorden waren anders, eigen. We zijn dus wel degelijk uniek. Jouw unieke kijk op de wereld heeft waarde. Kunst wordt interessant als een kunstenaar die hele eigen manier van waarnemen, filteren en interpreteren durft te verbeelden. Klinkt misschien hoogdravend, maar dat hoeft het niet te zijn.
Morgen start er weer een cursus “Hoe verzin je het?” Ik hoop echt dat de cursisten hun eigen unieke kijk gaan waarderen en plezier krijgen in het verbeelden hiervan. Ik ga er in ieder geval mijn stinkende best voor doen.
Geef een reactie