Zaterdag las ik een interview in de krant met Yuval Noah Harari over zijn nieuwe boek Nexus. Hij had het onder andere over de grote hoeveelheid informatie/data die we tegenwoordig genereren en bewaren. Dit leidt helaas niet tot meer wijsheid en inzicht. Precies dat was 5 jaar geleden de inspiratie voor dit werk.

Op dit doek zie je 3 niveaus. Onderaan de bewoonde wereld, die staat voor ons dagelijks leven met werk, handel, wonen, relaties, en bezigheden. Helemaal bovenin zie je het Goddelijke, of het mystieke. Het iets, wat er misschien wel of niet is, iets war we naar bidden, wensenlijstjes naar toe sturen of juist verwensen. Daartussen staat de communicatie. Zie het als de cloud vol data. Data waar we erg in zijn gaan geloven. Data die ons verder moeten helpen. Vroeger waren het de Heilige geschriften, later vooral wetenschappelijk onderzoek, en nu bijna alle gegevens die over ons bewaard worden, met als resultaat AI. In die tussenlaag zie je de wanhopige non, die de bewoonde wereld nog met het Goddelijke probeert te verbinden, met de data in de boekenkast en een oude telefoon.

Hoeveel we ook weten en bewaren, de communicatie lijkt er niet beter op te worden, al helemaal niet met het Goddelijke of mystieke. Mickey Mouse staat voor toverkracht. Je hoeft maar te vragen, hij zwaait met zijn toverstokje en je krijgt wat je wil. De herder staat voor een God die het niet meer ziet zitten. Hij loopt teleurgesteld weg.